Hollen of stilstaan

Voor veel van ons was afgelopen jaar een uitdagende periode met tegenslagen, frustraties en obstakels. Op sommige momenten ontstonden er ook kansen, waarvan sommige mensen zullen zeggen dankzij & anderen ondanks de coronacrisis. Een mens is een inventief wezen dat zich in nood aanpast aan de omgeving, en een jaar van aanpassen dat werd het! Het is ‘Survival of the fittest’ in een post moderne tijd. De pijlers van onze menszijn werden in gevaar gebracht door beperkingen op het gebied van onze gezondheid, onze relaties en autonomie. En dat laat vroeg of laat zijn sporen na. En toch we hollen door.

Even de tanden op elkaar, met het perspectief dat het ‘straks weer normaal wordt’. De schouders er onder, ‘samen helpen we corona de wereld uit!’ Inmiddels lijkt door te sijpelen dat het coronavirus niet zal vertrekken uit deze wereld en dat we er mee moeten leren leven. We zijn ruim een jaar verder, mijn kaken zit inmiddels op slot van die ’tanden op elkaar’. Mijn schouders zijn opgetrokken en stijf van dat ‘er onder’. De experts uit wetenschappelijke kringen in kranten en andere media buitelen over elkaar heen met voor mij als leek tegenstrijdige berichten. De ene epidemioloog overtreft de andere in talkshow A, B of C, de ene viroloog zegt zus, de ander zo. We denken steeds meer in hokjes, in wappies en schapen, in vaxx en antivaxx. Een boodschap van hoop wordt afgewisseld met een bericht dat de kans op een werkelijk normaal weer onderuit haalt. Een kabinet valt, een kabinet wordt gevormd. Ohnee toch niet, demissionair dan? En we hollen door.

Het is lastig om tijdens dat er zo veel gebeurt in de wereld voldoende aandacht te besteden aan jezelf, je dierbaren en weer grip te krijgen op je leven. Met vallen en opstaan hollen we door, om opnieuw de balans te vinden in de ontstane disbalans. De structuur die een normale werkdag met zich meebrengt ontbreekt. Maar ook de regelmaat van maandelijkse terugkerende evenementen, avondjes uit, en de vanzelfsprekendheid van de sporttraining op het veld of in een zaal zijn verdwenen. Van schrik ‘nemen’ mensen een hond om de avondklok te ontduiken en in een poging een gapend gat van onrust te dichten. We consumeren meer, maar genieten minder. En steeds is er de spanning of er een positieve pcr test is in de klas, of een lijfelijke bijeenkomst wel of niet kan plaatsvinden. Of mensen weer samen mogen komen om te bidden of zich anderszins te verbinden. Want of je nu God, Shiva, Allah, Justin Bieber, een DJ of een rockband aanbidt; mensen houden van bij elkaar zijn, samen te genieten van mooie dingen. En toch hollen we door.

Je zult naar binnen moeten keren, zonder afleiding, zonder telefoon, zonder ruis. De natuur in; staren in de verte, waarnemen wat er zich van binnen afspeelt, in je geest, met je ademhaling, fysieke ongemakken en tegelijkertijd oog hebben voor de eenvoudige schoonheid van de planten, bomen en dieren om je heen. Je gaat van vol naar zinvol.

Je kunt daarnaast jezelf ondersteunen door je aandacht te richten op het verhogen van je vitaliteit, op zowel fysiek als mentaal vlak. Door je te voeden met een flinke basis van groente en fruit, en de chips en koekjes te laten staan bijvoorbeeld. En door bewust thee en water te drinken in plaats van gedachteloos een fles te ontkurken. Maar ook door een smartphone detox in te lassen, een social media break, of eens te kijken wat er met je gebeurt als je na een úurtje gamen stopt in plaats van tot diep in de nacht doorgaat. De onrust zal waarschijnlijk eerst toenemen, heb het vertrouwen dat als je de onrust toelaat deze ook weer af zal nemen. Je kan het aan!

Deze vormen van zelfzorg gaan ver voorbij egoïstisch of egocentrisch. Niet voor niets is het protocol bij het opzetten van een zuurstofmasker in het vliegtuig; eerst je eigen masker, dan pas de ander. Juist door goed voor jezelf te zorgen kún je voor de ander zorgen. Door jezelf beter en beter te leren kennen ben je in staat om werkelijk verbinding aan te gaan met de ander, een zinvol leven te leiden in plaats van te lijden in een vol leven.
En dan merk je dat hollen niet meer hoeft. En dat al dat hollen beetje bij beetje heeft geleid tot uithollen. Je bent wakker en thuisgekomen in jezelf. En wat is het er gezellig en (h)eerlijk. Geniet er van.

Kun je wel wat hulp gebruiken in deze malle tijd? Iemand die je spiegelt en helpt om dichterbij jezelf komen? Neem vrijblijvend hieronder contact met op voor een coachgesprek.